KINALI HASAN (1915)

KINALI HASAN (1915)

 KINALI HASAN.        

Çanakkale Köylerinden her gün yüzlerce genç savaşa katılmak üzere birliklerde toplanmaktadır. Acemi askerlerin eğitim ve teçhizatı tamamlandıktan sonra cepheye gönderilmektedir. Yüzbaşı Sırrı Bey, ikindi vakti yeni gelen erleri teftiş ederken, içlerinde bir tanesinin saçının bir tarafının kınalanmış olduğunu görür ve takılır.

-“Hiç erkek kınalanır mı?”

Mehmetçik;

-“Buraya gelmeden evvel, anam kınalamıştı komutanım” der ve sebebini bilmediğini ilâve eder. Komutanın isteği üzerine anasına yazdığı mektupta;
-“ Niye benim saçımı kınaladın?” diye sorar. Gelen cevabı mektupta ise şunlar yazılıdır:

Ey Gözümün Nuru Hasan’ım,

Köyümüzde rahat rahat oturalım mı ? Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyor. Sen ecdadından, babandan aşağı kalamazsın. Ben, senin anan isem, beni ve seni Allah yarattı, vatan büyüttü. Allah, bu vatan için seni besledi. Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor.

Sen bu ailenin seçilmiş bir kurbanısın.

Hasan’ım, söyle zabit efendiye..bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır..Ben de seni evlatlarımın arasından vatana kurban adadım. Onun için saçını kınalamıştım..

Allahın hükmüyle, Allah seni İsmail Peygamber’in yolundan ayırmasın, Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktır.

Gözlerinden öptüm.

Annen

Hatice